Geboortereportage de eerste uren Groningen – Tirza, Henri en Sophie

01 jan Geboortereportage de eerste uren Groningen – Tirza, Henri en Sophie

Geboortereportage Groningen – Tirza, Henri en Sophie. Begin juni kregen we van Tirza en Henri via de mail een aanvraag voor een vrijblijvend gesprek voor het maken van een geboortereportage. Uit de mail bleek direct dat het jammer genoeg niet om een zorgeloze zwangerschap ging. Tirza had bij de 20 weken echo de diagnose acute leukemie gekregen. Door de gigantische impact dat dit op de zwangerschap had leek het Tirza en Henri juist heel bijzonder om de geboorte en de eerste uren samen als gezin vast te laten leggen. Tijdens het kennismakingsgesprek maakten we kennis met een sterk stel, die ondanks alles heel optimistisch was. Ze keken vooral erg uit naar de geboorte van hun dochter.

Op 23 juni werden we gemaild door Tirza met een update. Na de controle die ze een dag eerder had gehad schreef ze dat de bevalling die zondag zou worden ingeleid in het UMCG ziekenhuis in Groningen. Tirza was toen 34 weken zwanger. De kleine groeide op het moment niet voldoende en voor Tirza was het belangrijk om zo snel mogelijk te kunnen beginnen met de derde chemokuur. Op zondagavond kregen we van Henri inderdaad een berichtje dat Tirza harde buiken had, maar dat ze nog niet wisten of het door zou zetten. We hoefden nog niet naar Groningen te komen. Maar omdat Ester bij vrienden in Groningen een (slaap)plek kon regelen hadden we ervoor gekozen dat zij de geboorte vast zou leggen en al wel meteen richting Groningen zou gaan. Zo zou ik dicht in de buurt van het ziekenhuis zijn en was er nauwelijks reistijd zodat ik extra snel in het ziekenhuis kon zijn. Aangekomen in Groningen was het nog stil. Voor het slapen gaan nog even goed gecontroleerd of het geluid van de telefoon aan stond, maar die nacht werd ik niet gebeld. De volgende ochtend kwam er een berichtje dat de nacht voor Tirza en Henri rustig was verlopen en dat ze die ochtend 2 cm ontsluiting had. Ze was net verplaatst naar de verloskamer en ze zouden gaan beginnen met het opwekken van de weeën.

Ik werd door Henri op de hoogte gehouden. Alles leek rustig te verlopen en ik kon rustig aan doen en hoefde nog niet te komen werd me verteld. Ik besloot toch om alvast naar het ziekenhuis te gaan voor de zekerheid, toen ik niet veel later weer gebeld werd door Henri. Ik moest toch direct komen, alles ging ineens heel snel wat niemand had verwacht. Al rennend naar de afdeling gynaecologie belde ik Henri. Hij was op de afdeling neonatologie… en ik kon bij de balie vragen naar Tirza. Neeee!! Zo dicht bij het ziekenhuis al sinds de avond ervoor en alsnog net te laat. Ik werd vriendelijk geholpen door het ziekenhuis personeel en naar de kamer van Tirza gebracht. Ze waren bezig met hechten, dus er werd aan Tirza gevraagd of ik naar binnen mocht. Tirza liet weten dat ik richting hun pasgeboren baby kon gaan. En vanuit de kamer riep ze “Sorrrrry Ester!”. En ook al is er niets aan te doen wanneer een bevalling ineens ZO snel gaat, dat gevoel was geheel wederzijds…

Al snel werd me verteld dat de bevalling onverwachts zo snel was gegaan. Ook in het ziekenhuis hadden ze de bevallig niet zo snel verwacht. De kleine had na de bevalling direct gehuild en deed het boven verwachting goed. Op dat moment vond ik dat zo fijn om dat te horen!

Ook bij de afdeling neonatologie werd er eerst even gevraagd of ik naar binnen mocht. Dit was geen probleem en daar zat Henri vol trots naast de couveuse waar zijn dochter in lag. Wat een klein lief meisje om te zien, met donker blauwe ogen en donkere haren op haar hoofdje. Ik pakte snel mijn camera om de eerste foto’s van haar en haar vader te kunnen maken. Het ziekenhuis personeel was nog druk met de kleine Sophie bezig. Ze zou voor het infuus geprikt moeten worden en ook kreeg ze een voedingssonde. Henri kon daarna zijn dochter weer vasthouden door zijn handen op haar te leggen in de couveuse. Sophie werd hier meteen rustiger van, zo mooi om te zien.

Samen met Henri liep ik daarna naar Tirza. In de kamer zat een hele sterke vrouw. Er werd me al snel een beschuitje met roze muisjes aangeboden. En ondertussen werden de ouders – opa’s en oma’s van Sophie – gebeld. Hele blije reacties aan de andere kant van de telefoon. Beide ouders van Henri en Tirza zouden eind van de middag of begin van de avond langskomen om hun kleindochter te bewonderen.

Nadat Tirza gedoucht had mocht ze naar de neonatologie afdeling om bij haar dochter te zijn. Ik wachtte even in de wachtkamer en Henri ging een rolstoel halen. De neonatologie afdeling was namelijk nog wel een stukje lopen. In de tussentijd zou het ziekenhuis personeel Tirza haar spullen naar de kraamkamer verplaatsen. Bij het zien van haar kleine meid kreeg Tirza tranen in haar ogen. Ze kon haar kleine meid na het openen van de couveuse aan de zijkant aanraken. Door het ziekenhuis personeel werd er een foto van Sophie gemaakt die direct voor de ouders werd uitgeprint en ze mee mochten nemen. Omdat het voor Tirza tijd was om even tot rust te komen gingen we naar de kraamkamer. Hier stond een bed voor haar klaar. En ook het bed dat ernaast stond mocht door Henri gebruikt worden om te blijven slapen. De beide ouders waren onderweg. Voordat we met de familie richting Sophie zouden gaan wilden Tirza en Henri eerst nog wat eten. Tirza wist direct wat ze wilde, “Een broodje met Filet American zonder ei”. Samen met Henri liep ik naar beneden om eten te halen en halverwege kwamen we de ouders van Tirza tegen.

In de lift naar boven vroeg ik of ze heel even wilden wachten met naar binnen lopen bij Tirza, zodat ik mijn camera erbij kon pakken. Tirza kreeg een aantal cadeautjes van haar ouders. Even later haalde Henri zijn ouders, broertje en zijn vriendin bij de hoofdingang op en was de naaste familie compleet. Samen liepen we naar de de afdeling neonatologie. Er mochten in totaal 3 personen bij Sophie aanwezig zijn, in verband met de rust van de prematuur kinderen. Als eerste gingen de ouders van Tirza mee naar binnen. Vol trots en liefde keken opa en oma naar hun kleindochter. Na enige tijd gingen de ouders van Tirza weer naar de gang zodat de de ouders van Henri naar Sophie konden. Henri’s moeder had direct de tranen in haar ogen staan toen ze het kleine meisje in de couveuse zag liggen (van de familie zijn geen foto’s in dit bericht geplaatst).

Toen iedereen Sophie had gezien ging de familie weer naar huis zodat Henri en Tirza rustig met hun meisje konden buidelen. Er werd voor Tirza een comfortabele stoel gehaald, zodat zij lekker achterover liggend met haar meisje op haar borst kon liggen. Sophie had haar beentjes helemaal opgetrokken toe ze bij mama op haar buik lag. Na nog een visite van een troste tante van Sophie was het tijd om te gaan slapen en voor mij tijd om afscheid te nemen.

Inmiddels is het al ruim een half jaar later en hebben we van Tirza en Henri vernomen dat het heel goed gaat met zowel moeder als dochter. Zo fijn om te horen en heel bijzonder dat we de eerste spannende en mooie uren van jullie gezin samen hebben mogen vastleggen. Tirza, Henri en Sophie we wensen jullie heel veel geluk samen!